Lange tijd wilde het niet altijd vlotten met het veldspel van AZ. Ondanks dat er vaak redelijke resultaten werden behaald, werd er door menig supporter met enig weemoed teruggekeken naar het aanvallende voetbal onder onze vorige trainer Arne Slot. De bal hoog op het veld veroveren, de snelle overlap met laag teruggetrokken voorzet, de machine die AZ leek te zijn in het coronaseizoen. Op weg om misschien wel weer kampioen van Nederland te worden. Toen Slot prompt werd ontslagen bij AZ, werd de onbekende en onervaren assistent-trainer Pascal Jansen naar voren geschoven. De resultaten waren zeker niet slecht, maar er waren veel negatieve geluiden over het spel. De term ‘Jansen-bal’ klonk regelmatig in de wandelgangen wanneer Hatzidiakos en Martins Indi voor de 10e keer op rij de bal naar elkaar toespeelde. En ondanks dat wij ook erg kritisch zijn geweest op Jansen, moeten we onszelf de vraag stellen: heeft onze trainer zich ook niet sterk ontwikkeld het laatste jaar?
Is het enkel de betere selectie?
Elke AZ-supporter zal kunnen beamen dat onze selectie dit jaar een stuk sterker is dan vorig jaar. Een aanval die bestaat uit Pavlidis, Odgaard en Karlsson behoort simpelweg tot de top van eredivisie. Daarachter staat de (soms verguisde, soms tot held gebombardeerde) Dani de Wit met International Clasie en de talentvolle Reijnders. Onze selectie is dermate sterk dat we op papier zeker om de bovenste plekken in de Eredivisie zouden moeten meedoen.
Maar is dat ook het hele verhaal? De gehuurde Zinho Vanheusden is namelijk meer geblesseerd dan fit, en ook Martins Indi en Beukema zitten al enige tijd in de lappenmand. Inmiddels is bekend dat Zinho Vanheusden weer met de groep mee traint en dat Sam Beukema zaterdag in de wedstrijdselectie tegen FC Groningen weer aanwezig is. Niet alleen verdedigend zijn er genoeg blessures dit seizoen: Pavlidis en Karlsson waren beide de eerste twee maanden ook afwezig door blessures. Laatstgenoemde heeft zelfs nog niet eens zijn vorm te pakken van vorig jaar. Maar toch lijkt dit AZ dit seizoen stoïcijns door te gaan. Wat er ook gebeurt, wie er ook uitvalt.
De jeugd heeft de toekomst
De voor de hand liggende optie als centrale verdediger was om Clasie naar achteren te schuiven. Maar in plaats daarvan durfde Jansen het aan met de jeugdige Maxim Dekker. Na een prima begin, had Dekker helaas een behoorlijke terugval. Wat begrijpelijk is voor een jonge speler. Maar waar Jansen hier een pluim verdient, is dat hij een nieuw avontuur aan is gegaan door de 18-jarige Wouter Goes in het hart van de defensie neer te zetten. En met succes. Want de jonge Goes doet het uitstekend, misschien nog wel beter dan zijn ervaren partner Hatzidiakos.
Als tijdelijke vervanger van Karlsson werd er veel vertrouwen gelegd in Myron van Brederode. Ondanks dat de flegmatieke van Brederode goede wedstrijden afwisselde met mindere, bleef AZ winnen. Maar dit zijn niet de enige talenten die mochten ruiken aan het grote werk. Mexx Meerdink maakte bijvoorbeeld deze week zijn debuut in de zinderende Conference League wedstrijd tegen Lazio Roma. Maar ook Fedde de Jong, Yusuf Barasi en Zico Buurmeester hebben dit seizoen al enkele minuten gemaakt. Hiermee laat Jansen de jeugdige talenten van AZ zien dat ze genoeg perspectief hebben bij de mooiste club van Nederland.
De tactiek van AZ dit seizoen
Het grote verschil met vorig jaar, is het spelen met durf en lef. Althans, de instructies zijn daar wel. Na de verloren topper tegen Feyenoord gaven alle spelers en de trainer unaniem aan dat ze de instructies gekregen hadden om hoog druk te zetten en met veel lef te voetballen. Dat het er niet uitkwam, is helaas een ander verhaal. Het AZ van dit seizoen heeft weer kleur op de wangen. Het is niet langer de one-man-show van Karlsson, elke speler kan gevaarlijk zijn en de wedstrijd openbreken.
De breedte op het veld is één van de grootste verschillen met vorig jaar. Het stelt slimme spelers als Mijnans, Karlsson, Reijnders, Odgaard en Pavlidis perfect in staat om tussen de linies op te duiken en elke tegenstander zoek te spelen. Ook staan beide backs een stuk dichter tegen de lijn dan voorgaand seizoen. Dit zorgt ervoor dat er sneller gaten in de pressie van de tegenstander valt.
Niet alleen dat, maar doordat de backs minder hoog op het veld staan en meer betrokken zijn bij de opbouw, is het gebrei tussen de centrale verdedigers een stuk minder geworden. Clasie komt niet meer elke bal halen achter de defensie, wat gevolg had dat Reijnders als enige middenvelder functioneerde. Balans is hierbij het toverwoord. De balans die voorgaande 1,5 seizoen vaker leek te missen dan nu het geval is.
De ontwikkeling van een trainer
Zoals Erik ten Hag niet dezelfde coach was bij Go Ahead Eagles en FC Utrecht als hij nu is bij Manchester United, is Pascal Jansen niet meer dezelfde trainer toen hij bij ons begon aan zijn trainerscarrière. Veel supporters zijn geneigd om enkel te kijken naar de ontwikkeling van spelers, maar vergeten hierbij dat ook trainer zich kunnen ontwikkelen. Natuurlijk ontwikkelt niet elke trainer zich (sorry John & Gert-Jan), maar gelukkig voor ons lijkt Pascal Jansen dat wél te doen. We kunnen alleen maar hopen dat deze ontwikkeling zich voortzet, en wie weet waar dan het schip strandt.
© ANP
