Column | De wedstrijd tegen Feyenoord liet zien waar AZ in moet groeien

De mening van onze columnisten is een eigen mening en komt niet per se overeen met het AZalerts-team.

De wedstrijd tegen Feyenoord gisteren had écht alles: ruzie, strijd, kwaliteit en uiteraard de nagels van Wouter Goes. Voor mij als liefhebber, was dit de wedstrijd waar ik het meeste van heb genoten. Eindelijk een keer voetbal op hoog niveau. Zelfs van de tegengoal van Feyenoord kon ik stiekem nog een beetje genieten. Maar tegelijkertijd legde de wedstrijd ook bepaalde dingen bloot. 

De wedstrijd had ook zomaar heel anders kunnen aflopen. Toen Owusu Oduro maar liefst twee keer onder de bal dook bij een corner, had ik het gevoel dat we er wel héél goed vanaf kwamen. Dit is mede te danken aan onze uitstekende defensie, met Penetra als absolute uitblinker. 

Ik heb zelden zo’n goede verdediger gezien bij AZ. Ik begrijp werkelijk niet waarom zowel supporters als media dit niet zien. Hij doorziet bijna alles: waar de bal naartoe gaat, welke spelers er in zijn rug lopen, en hij weet precies waar het gevaar is. Ook in balbezit heb ik nauwelijks schrik als Penetra aan de bal is. Het is allemaal gewoon zo verdomd stabiel bij onze Portugees. En dat is lekker, zeker omdat de rest van de defensie dit niet is.

Daarin moet ook direct benoemd worden: het optreden van Kees Smit. Of eigenlijk, optredens. Want het is de laatste weken niet consistent goed met ons supertalent. Hij laat bij wijlen mooie dingen zien, maar kent elke wedstrijd ook veel slordige momenten. Valente liet gisteren zien momenteel minimaal één klasse beter te zijn dan Smit. Dat is niet erg, want Smit is ook twee jaar jonger. 

Verdedigend gezien is Smit nog niet goed genoeg om de nummer 8 positie te spelen. Daarnaast speelde hij zijn beste wedstrijd voor AZ op 10, en ook tegen Feyenoord liet hij hier de beste dingen zien. Misschien is het een idee voor Martens om Mijnans op 8 neer te zetten, en Smit meer op 10 te positioneren.

Ook denk ik dat een excuus van mij op z’n plaats is: ik heb zelden een speler zich zó goed zien herpakken als Mees de Wit. Na 3 jaar lang zwak, ziek en misselijk te zijn geweest, laat de 27-jarige linksback nu eindelijk zien wat hij in huis heeft. De eerder zo laconiek ogende speler is momenteel koploper in het gele kaarten klassement en beet zich zondag ook vast in Hadj Moussa. Niet de minste buitenspeler, maar verdedigend hield de Wit zich goed staande. Wat de linksback nu laat zien qua niveau, had ik nooit verwacht. Hulde aan Mees.

Aan de andere kant deed Kasius dat bij wijlen ook. Maar waar Kasius écht in uitblinkt, zijn zijn aanvallende kwaliteiten. Hij is snel, heeft een goede voorzet in huis en een uitstekende techniek. Maar waarom hij ooit gedacht heeft “ik wil rechtsback worden” is mij nog echter een raadsel. Kasius moet me eigenlijk meer denken aan een jeugdspeler die constant door zijn trainer, tegen zijn wil in, op rechtsback wordt gepositioneerd. Maar als je hem zelf vraagt wat zijn beste positie is, dan zegt hij dat hij een spits of buitenspeler is. Dat zou een hoop verklaren.

Want lieve lezers, elke keer als Kasius in de buurt van de goal komt, gebeurt er iets wonderlijks. Hij is net zijn man gepasseerd en ziet Mijnans en Meerdink lopen voor de goal. Hij kan de bal geven. De kans dat ze scoren is groot. Hij ziet ze lopen. Maar dan… dan gebeurt het. “SCHIET! DOE HET!”, klinkt er een dwingende stem van binnen. Kasius kán simpelweg niet anders dan dit stemmetje gehoorzamen. 

Het gaat niet altijd goed, maar gelukkig voor ons leverde het gisteren een prachtige goal op. De volgende keer dat hij vanaf 30 meter op doel probeert te schieten, weet dan dat hij gewoon niet anders kan. Ik heb vernomen dat hij schizofrenie medicatie krijgt om dit stemmetje uit z’n hoofd te krijgen, maar voorlopig ziet de medische staf nog géén vooruitgang hierin. Kasius blijft simpelweg op doel schieten vanuit elke positie. Soms gaat het goed, soms niet. Maar het stemmetje blijft aanwezig.

Ook wil ik onze rechtsbuitenpositie behandelen: Patati speelde wéér heel ongelukkig. Ik heb nog niet een moment gezien van kwaliteit bij de Braziliaan. Waar Sin met bijna elk balcontact laat zien dat het een goede speler is, houdt Patati dit voorlopig goed verborgen. Het begint me langzaam zorgen te maken, maar laten we hopen dat we snel iets van kwaliteit zien.

Toen mijn hartslag weer wat gezakt was na de wedstrijd, zag ik iets op mijn tijdlijn verschijnen. Addai die een mooie goal maakte voor Como. Terwijl wij kijken naar hoe Sadiq een bal probeert te controleren (spoiler: gaat hem niet lukken), zag ik Addai een flitsende actie maken en De Gea passeren. Dat deed me dromen: een aanval van Daal - Parrot/Meerdink - Addai zou echt om te smullen zijn. 

En in die zin zit voor mij het grootste verlies én winst van de afgelopen transferperiode. Het grootste verlies is niet Van Bommel. Het is Addai. Wát een heerlijke speler is dat. Bij Como zullen ze er nog wel achter komen dat 14 miljoen een koopje is geweest voor een speler met zulke kwaliteiten. 

De grootste winst van afgelopen transferperiode is gek genoeg voor mij Ro-Zangelo Daal. Onlangs schreef ik al hoe goed hij was, dat zijn doelpunten en assists écht wel gaan komen dit seizoen. En net wanneer we hem het meeste nodig hadden, stond Daal op. Daal kan bovendien zowel binnendoor als buitenom passeren. Dit is iets wat de meeste buitenspelers niet kunnen, maar Daal uitstekend beheerst.

Hiermee draait hij zijn tegenstanders elke wedstrijd helemaal dol. Of je nu een parttime bakker bent die bij Ilves Tampere speelt of Givairo Read heet: je houdt Daal simpelweg niet tegen. Ik ben benieuwd welke verdediger Daal wél kan tegenhouden. Al hoop ik dat we er dit seizoen niet achterkomen.