De geruisloze doorbraak van alleskunner Zico Buurmeester: ''Dat maakt het extra bijzonder''

Zico Buurmeester is hard aan de weg aan het timmeren. De middenvelder scoorde afgelopen weekend tegen Ajax alweer voor de derde Eredivisiewedstrijd op een rij, en dat vanaf een ongebruikelijke positie. 

Multifunctionaliteit. We er de gebroeders Koopmeiners al vaak genoeg om geroemd. Maar Buurmeester heeft er ook handje van, de laatste weken zien we hem voornamelijk als vervanger van Mijnans op de 10-positie. Maar in oktober speelde de 22-jarige jeugdexponent nog een paar wedstrijden op 8 en afgelopen weekend dus als rechtsbuiten, als taakgericht antwoord op loopwonder Anton Gaaei. 

''Bij PEC Zwolle speelde ik vooral als controlerende middenvelder en bij AZ heb ik ook weleens rechtsbuiten gestaan. Maar het lekkerst vind ik de nummer 8- en de nummer 10-posities, met aanvallende inbreng vanaf het middenveld.'' Stelde Buumeester in gesprek met Voetbal International. ''Ik mag wel zeggen dat het conditioneel goed zit bij mij en die kwaliteit komt goed van pas op die plekken. Al merk ik in topwedstrijden dat het best pittig is. Zoals laatst tegen Tottenham: door het hoge tempo moet je blijven sprinten en blijven afjagen. En zodra we de bal heroveren worden er weer andere loopacties gevraagd. In die wedstrijd heb ik een paar keer diep moeten ademhalen. Er wordt veel gevraagd op mijn positie. Op de andere posities trouwens ook. Dat dynamische voetbal geeft ons de meeste kans op succes.''

Een stap terug, twee stappen vooruit
Het begint een bekende route te worden. Via een huurperiode bij een lager geklasseerd Eredivisieteam alsnog slagen bij AZ. Reijnders en Peer Koopmeiners gingen Buurmeester voor. De middenvelder heeft dan ook absoluut geen spijt van zijn tijdelijke overstap naar PEC. ''Dat was een bewuste keuze, daar kon ik goed mee leven. Die zomer was er voor mij bij AZ weinig perspectief en bij PEC kon ik Eredivisievoetbal gaan spelen.''

Buurmeester vervolgt, ''Helaas is het door een enkelblessure, vlak voor de winterstop, bij één seizoenshelft gebleven. Maar ik heb het daar goed naar mijn zin gehad en heb me verder kunnen ontwikkelen. Als voetballer en als mens. Voor het eerst op mezelf wonen bijvoorbeeld, in m’n eentje op een appartementje in Zwolle. Al zorgde mijn moeder nog vaak voor mijn eten. Op vrije dagen ging ik met een leeg potje naar huis in Egmond en dan keerde ik met een vol potje eten weer terug naar Zwolle. Het was een leuke en leerzame tijd.''

''Dat er steeds meer eigen jeugd in het eerste elftal speelt, is een dik compliment voor onze opleiding’, vindt Buurmeester. ''En het leuke is dat de meeste jongens uit de buurt van de club komen. Zelf kom ik uit Egmond aan den Hoef en tegenwoordig woon ik zelfs om de hoek van het AZ-stadion. Dat maakt het extra bijzonder.''