Hoe lang mag je wachten op een biertje in de rij?

Afgelopen zaterdag, rond 18:45, was het moment daar: AZ tegen PSV. Voor velen hét ideale excuus om met vrienden een avondje voetbal te combineren met een heerlijk koud biertje. Ruim op tijd aanwezig in de nieuwe omloop van het stadion, leek er meer dan genoeg tijd om van dat gekoelde gerstenat te genieten. We stonden 45 minuten voor de aftrap in de rij, klaar om in de stemming te komen. Wat kan er misgaan? Het bier zou toch wel snel genoeg vloeien?

Maar al snel werd onze aanvankelijke gemoedstoestand getoetst. De rij leek op het eerste gezicht niet bijzonder lang, en vrijwel iedereen bestelde een biertje. Echter, na vijf minuten zonder beweging besloten we de stopwatch aan te zetten. Uiteindelijk, toen we ons felbegeerde drankje eindelijk in handen hadden, tikte de klok 17 minuten en 36 seconden aan. Bijna achttien minuten voor een biertje. Onacceptabel, zou je denken.

Dit roept een interessante vraag op: hoe lang mag je eigenlijk wachten op een biertje? Want laten we eerlijk zijn, in een horecaomgeving—zeker in een stadion waar snelheid en efficiëntie essentieel zijn—zou dit niet mogen gebeuren. Toch gebeurde het. De grootste frustratie? De biertap, het kloppend hart van de drankvoorziening, stond vaker stil dan dat hij open was.

Het lijkt een schending van de fundamentele regel van de horeca: zorg dat de doorstroom vloeiend blijft, letterlijk en figuurlijk. Als er één moment is waarop de tap nooit dicht zou moeten zijn, dan is het tijdens een voetbalwedstrijd in het stadion. Bezoekers willen snel bediend worden, zodat ze geen enkel belangrijk moment van de wedstrijd hoeven te missen. Maar dit idee leek ver te zoeken.

Het probleem lijkt niet te liggen in de complexiteit van de bestelling—iedereen vroeg simpelweg om bier—maar eerder in het gebrek aan organisatie en efficiëntie achter de bar. Misschien is het tijd om processen te heroverwegen. Met de juiste voorbereiding en voldoende personeel zou dit soort wachttijden toch te voorkomen moeten zijn?