Column | Patati of Sadiq... zegt u het maar

De mening van de columnist is niet representatief voor het AZAlerts-team. 

Het is ongenadig spannend als de wedstrijd begint. Al vanaf het moment dat de opstelling bekend is, zit ik nerveus te wachten op het fluitsignaal. Wie zal deze keer harder door het ijs zakken? Twee spelers leggen in ieder geval het vuur aan elkaars schenen als het gaat om de grootste miskoop van de afgelopen vijf jaar te zijn; Ibrahim Sadiq en Weslley Patati. Vandaag wind ik er eventjes geen doekjes omheen. Wat zij op het veld laten zien is beneden alle niveau; simpelweg AZ-onwaardig.

Elke wedstrijd bloeit er toch weer een klein beetje hoop in me op. Zal dit ‘m dan eindelijk zijn? Ik kijk nog even zijn highlights voor de wedstrijd om mezelf ervan te overtuigen dat hij écht geweldig kan voetballen. Prachtige dribbels, listige steekballen, mooie goals. Ze passeren allemaal de revue in een compilatie van zijn beste momenten. Maar het blijft vooralsnog valse hoop. Elke keer word ik weer diep en diep teleurgesteld door wat onze kleine Braziliaan op de mat legt. Ik vrees dat Patati op deze manier van spelen te boek kan komen te staan als de grootste miskoop aller tijden.

Voor het geld waarmee Patati is binnengehaald moet hij verdedigers van SC Heerenveen helemaal zoek spelen. Je verwacht onnavolgbare dribbels, joga bonito zoals ze dat zo mooi in Brazilië zeggen. Spelplezier, voetbalvreugde, iemand die over het veld heen danst. Maar ik zie alleen maar gestuntel. Ik zie aannames die 3 meter van zijn voet afspringen, ik zie enorm slechte keuzes aan de bal die vrijwel altijd leiden tot balverlies en ik zie hele matige, voorspelbare dribbels. Maar wat me nog het meeste ergert, is de instelling. Het half drukzetten, de sprintjes op tachtig procent naar voren waarmee hij de tegenstander de tijd geeft om mannen achter de bal te krijgen. Het lijkt alsof hij denkt dat hij op het strand van Rio aan het voetballen is tegen een stel kleuters.

Anderzijds hebben we Sadiq, die nooit echt populair is geweest bij de supporters. Hij had een goede periode waarin hij veel scoorde en assists afleverde, maar raakte daarna geblesseerd en is in niveau alleen maar gedaald. Je ziet hem sjokkend over het veld heen lopen, half duels aangaan en hij laat maar al te graag z’n mannetje lopen. Ik krijg sterk de indruk dat hij hier helemaal niet gelukkig is. Het lijkt alsof hij helemaal niet wil voetballen bij AZ. Zijn koppend vermogen is een wapen, maar dat hij het als vleugelspeler van zijn koppen moet hebben… dat is in zichzelf al vrij triest. Tuurlijk is het een mooi extraatje, maar het is nu het enige argument om hem nog een beetje te verdedigen. Hij kan in ieder geval goed koppen...

Na de bekerfinale zagen we een totaal ontredderde Peer Koopmeiners. De dreun van het veroorzaken van de penalty die de wedstrijd omgooide sijpelde door in z'n spel. Maar Peer Koopmeiners bleef ondanks alle kritiek kei- en keihard werken. Hij leverde praktisch alle ballen in bij de tegenstander, maar hij deed ook z'n stinkende best om ze terug te veroveren. Hij is er zowaar weer bovenop gekomen en staat gewoon  - terecht - elke wedstrijd weer in de basis. Als je slecht speelt, moet je harder werken. Zo simpel is het. Dat doen Patati en Sadiq niet. Je ziet geen stapje extra, geen felle duels, geen wilskracht of vuur. Het is het allemaal net niet. 

Het lijkt dat Martens het ook een beetje door begint te krijgen. Ik hoorde hem laatst nog zeggen dat hij vindt dat Patati steeds beter aan het worden is. Die woorden zal hij inmiddels wel terugnemen. Beide heren werden gewisseld in de rust. Bouziane, die inviel voor Sadiq, leverde overigens een assist af. Sin kwam als vervanger van Patati niet veel in het spel voor, maar hij deed het in ieder geval beter dan zijn voorganger. Dat doe je al door al je passes weer netjes bij de goede kleur in te leveren. 

Dus, wie zal deze strijd gaan winnen? Zegt u het maar. Voor het geld is het niet meer dan pijnlijk wat deze twee momenteel laten zien. Als het aan mij lag, mogen ze allebei hun plekje vanaf de bank bewijzen. Een basisplek voor Sadiq en Patati is een dikke, dikke middelvinger naar de jongens die wél hun best doen als ze in mogen vallen. Slecht spelen kan, als je maar hard werkt. Dat is de basis. En niks minder.