De Meer

Bert Verhoeff / Anefo

Terug in de tijd: de jaren '70 van AZ'67

Leestijd 3 minuten
Van de redactie

In de jaren ’70 groeiden de bomen nog in de hemel. Nederland deed twee keer een gooi naar de wereldtitel en er ging geen Europacupfinale voorbij of er deed wel een vaderlandse ploeg mee. Ook AZ begon zich te roeren. Aan het begin van seizoen 77-78 konden de fans er eens rustig voor gaan zitten. Die zomer was onder meer Jantje Peters van NEC gehaald, die faam had verworven met twee goals op Wembley en door midden onder het spel op de bal te gaan zitten, wat hem geel kostte. 

In het laatste weekend voor competitiebegin speelde (toen nog) AZ ’67 het prestigieuze Amsterdam 702-toernooi. In die tijd gingen scheidsrechters nog in het zwart en was de bal zwart-wit geblokt. Je haalde je kaartje dezelfde avond aan het loket tussen de dranghekken, pieste schouder aan schouder in stinkbakken en zonder enige moeite verhuisde je naar een ander vak, ja, ook naar dat van de tegenstander. Een broodje worst in de rust was vaste prik, voor wie het kon betalen.

 5 augustus 1977, decor: het Olympisch Stadion, thuishaven van FC Amsterdam dat zelf niet eens mee mocht doen. Twee wedstrijden voor de prijs van één, om te beginnen AZ ‘67-Barcelona. De Catalanen gingen eraf met 4-0, een complete vernedering voor het sterrenensemble. Op de omstandigheden kon men zich moeilijk beroepen, het was Spaans warm in de hoofdstad. Vooral de laatste treffer van Hugo Hovenkamp ging akelig hard in de kruising. Dronken van geluk keerden de fans huiswaarts. Dat de finale met 3-0 van Ajax gewonnen zou worden, was al haast geen verrassing meer.

Wij spreken van de zoete smaak van wraak, Spanjaarden over el dulce sabor de la venganza.

Twee maanden later zouden we Barcelona opnieuw ontmoeten, maar ditmaal voor de Europacup. Nu hadden we de eerste ronde 11-1 en 5-0 gewonnen van Red Boys (oké, Luxemburg, maar toch), dus er was reden tot hoop, maar het stond vast dat het menens ging worden. En dit keer deed Johan Cruijff ook mee. Net als Johan Neeskens trouwens. 

Het werd 1-1 in de Hout, 1-1 in Nou Camp. Na de doelpuntloze verlenging kwam het op penalty’s aan. Kristen Nygaard trapte nogal onbeholpen in de grond, de bal hobbelde naast de goal. We lagen eruit. 

Het kwam nog aardig op zijn pootjes terecht. Dat jaar eindigde de club als derde en legde het beslag op de KNVB-beker. Die werd door Willem van Hanegem achteloos met één hand in ontvangst genomen. Hij was al prijzen gewend, AZ nog niet. 

Tekst door: Matthias Rozemond

 

Aanbevolen

Reacties

Aanmelden om te reageren
Mooi stuk hoor, heb deze wedstrijden net niet bewust meegemaakt. Neemt niet weg dat ik alleen al van het idee kan genieten. Europees voetbal is het mooiste wat er is.
Ook ik was bij de 2 wedstrijden. Na deze wedstrijden was het verwachtingspatroon skyhigh. De eerste twee wedstrijden in de competitie vielen tegen. Uit tegen Sparta 1-1 en een 0-3 verlies tegen Ajax.
Je bent een seizoentje in de war. Dat was het begin van seizoen 76-77. Maar je hebt wel gelijk dat ook 77-78 begon met een gelijkspel en een nederlaag.
Ik heb ook al deze wedstrijden mogen bewonderen. Zelfs meerdere 700 toernooien. De KNVB finale was goud. In het olympisch stadion als klein jongetje zittend in een vak met voornamelijk Ajacieden. Ik zal het nooit vergeten.

De 2 finales later tegen Utrecht waren aardig (toen mocht je nog het veld op) maar voor mij was de bekerwinst op PSV de allermooiste. Zo onwerkelijk maar zo intens. Heerlijk!! Maar ja dat was vele vele vele jaren later dan de eerste bekerwinst 😉.
En wat een zinderende wedstrijd was die finale! Echt van super hoog niveau van beide kanten op het scherpst van de snede. Het was een sensatie om daar bij te mogen zijn , als jong jochie van 14 alleen. En inderdaad, kaartje gewoon aan het loket gekocht en er was geen apart AZ-vak.