Opinie | AZ speelt al jaren vier op een rij met de technische staf

Bijna twee jaar na het ontslag van Pascal Jansen ging er vanmiddag opnieuw een bezem door de technische staf. De reden daarachter is pijnlijk eenvoudig. Er zat geen ontwikkeling in het spel onder Jansen, en daarna eigenlijk ook niet. De invulling van de technische staf bleef een feest der gelijkheid. 

Of je nou Jansen, Martens of Sierksma aan het roer hebt staan: het maakt niet zo heel veel uit. De blik is hetzelfde, de teksten zijn hetzelfde en de resultaten op het veld eigenlijk ook. Zet Kenneth Goudmijn en Nick van Aart erbij en je hebt vier dezelfde persoonlijkheden. Met andere woorden: Vier op een rij. 

AZ selecteert trainers op basis van 'gelijkheid' met het beleid. Een typische AZ-trainer wil jeugd inpassen (op papier), is nuchter, heeft een langetermijnvisie en is gedisciplineerd. De trainer is daarmee een soort kopie van het beleid. En dat is eigenlijk zonde, in een ideaal scenario voegt de trainer juist iets toe aan de club. Evenwicht bereik je met contrast, niet met gelijkheid. 

De club is gebaat bij een (assistent)trainer die emotioneel, autoritair, onvoorspelbaar en impulsief is. Dat is precies wat AZ niet is. Gertjan Verbeek is daar een mooi voorbeeld van. Na die karatetrap van Esteban zou Martens zijn handen functieloos in de lucht steken, Verbeek haalde zijn spelers meteen van het veld. Verbeek was daarmee op geen enkele manier een 'typische AZ-trainer', maar wel autoritair en toevallig ook de laatste trainer die zilverwerk thuisbracht. 

Nieuwe technische staf 
Mocht AZ vervangers voor Van Aart en Goudmijn gaan zoeken zou ik daarom graag zien dat ze op zoek gaan naar contrasterende persoonlijkheden. Een assistenttrainer die Martens net zo lang bestookt met impulsieve ideeën dat zelfs de nuchtere Belg het roer uiteindelijk om durft te gooien.