Terug in de tijd: de mooiste nederlaag ooit

Je verliest liever niet natuurlijk, maar als het moet dan maar eervol. De moeder aller eervolle nederlagen is uiteraard de WK-finale van ’74, nu precies vijftig jaar geleden. Het werd 2-1 tegen West-Duitsland, ondanks een stortvloed aan kansen. AZ heeft in de loop der jaren ook heel wat eervolle nederlagen moeten slikken. De mooiste was misschien wel de 3-2 tegen Ajax, in 2003.

De context: AZ was twee keer gedegradeerd en speelde in steeds vreemdere tenues met obscuurdere sponsornamen erop. AZ wás vooral speelbal, zoals in 1987, toen het met 8-0 werd afgedroogd in de Kuip. Thuis bleef het AZ-vaantje aan de muur, maar in gezelschap kon je als fan maar beter je mond houden. Slechts weinigen hielden er rekening mee dat de Alkmaarders ooit weer met de grote jongens zouden mogen meedoen. Toch trok de club na de promotie van 1998 opeens aansprekende namen aan: Kenneth Perez, Barry Opdam, Henk Timmer, Jan Kromkamp, om er enkele te noemen.

Het seizoen 2003-2004 begon alleraardigst, met een overwinning op PSV en een gelijkspel tegen Feyenoord. Was AZ lange tijd niet meer geweest dan een uitslag op Teletekst, nu dook de club weer op in de samenvattingen van Studio Sport.

Die eerste november 2003 speelden Ajax en AZ zowaar om de eerste plek in de eredivisie. AZ trad aan in strak donkerblauw met witte lijnen. Een heroïscher uittenue heeft de club niet gehad.

Viel er iets te halen in de nog bijna nieuwe Arena? De laatste drie seizoenen was er met 5-1, 1-0 en 6-2 verloren. Niet bijster hoopgevend. De laatste overwinning in Amsterdam lag meer dan twintig jaar achter ons.     Voor Ajax stonden namen als Wesley Sneijder, Zlatan Ibrahimovic en Jari Litmanen op het wedstrijdformulier, ook niet bepaald een houvast voor de Alkmaarders. 

Niettemin, na koud vijf minuten stond het 0-1. Perez rondde af na een fraaie actie aan de achterlijn en een nog fraaiere no-look pass van Ali Alkhattabi (de lekkerste naam om te scanderen in het stadion!). De opzet van coach Co Adriaanse, om overdonderend uit de startblokken te schieten, was weer eens geslaagd. Na zeer matig verdedigen – eerlijk is eerlijk – maakte Ibrahimovic gelijk. Toch schoof opnieuw Perez nog geen minuut later, na een snelle uitbraak, de 1-2 binnen. Daarna volgde een uur lang billenknippen met steeds spaarzamere uitbraken. Bijna had Van Galen met een omhaal van buiten de zestien de goal van de eeuw gemaakt. Het mocht niet zijn. Bij de gelijkmaker liet Jan Kromkamp zich aftroeven in de lucht, maar ook 2-2 leek nog een verdienstelijk resultaat. Scheidsrechter Temmink (paar pondjes te veel misschien) besliste anders. In de 90e minuut ging de bal op de stip. Terecht? Met een VAR (en meer camerastandpunten) was die pingel mogelijk niet gegeven. Sonk bepaalde de eindstand op 3-2. De Arena ging uit zijn dak, op het uitvak na.

AZ had al met al de huid duur verkocht en deed nu weer mee met de grote jongens. De borst mocht weer naar voren. O ja, de winnende coach was onze huidige bondscoach, Ronald Koeman.

Tekst door Matthias Rozemond