Wij zijn het Getafe van Nederland

De mening van onze columnisten is een eigen mening en komt niet per se overeen met het AZAlerts-team.

De gele en rode kaarten vliegen ons om de oren. Elke wedstrijd krijgen we er wel een paar tegen. Wouter Goes is weer eens in opspraak omdat hij verdediger de huid van de armen afkrabt, en Mees de Wit is de speler met de meeste gele kaarten in de hele Eredivisie. Onsportief gedrag, tijdrekken en wisselen in blessuretijd is ons ook niet vreemd. En daarom, liever lezers, zijn wij zonder twijfel het Getafe van Nederland. En de cijfers onderbouwen dat.

De cijfers zijn nog schokkender als je ze in perspectief plaatst. We hebben nu 8 wedstrijden gespeeld. Daarin heeft Mees de Wit 5 gele kaarten gepakt. Wouter Goes en Alexandre Penetra, beiden 3. Net zoals Kees Smit en Jordy Clasie 3 gele kaarten kregen. Denzo Kasius heeft ‘slechts’ 2 gele kaarten gekregen, maar dat is dan ook de verdediger die het minst verdedigt.

Dat betekent dat eigenlijk al onze defensief ingestelde spelers 3 gele kaarten hebben gepakt in 8 wedstrijden. Een schokkende statistiek. Dit laat zien dat er een fundamenteel probleem zit in dit team.  Het zal u dan ook niet verbazen dat AZ trots lijstaanvoerder is in de Eredivisie op gebied van gele kaarten. Met 27 gele kaarten na, nogmaals, 8 wedstrijden. De nummer 2 in dit klassement heeft 'maar' 17 gele kaarten, dus ze moeten nog flink aan de bak als ze ons willen inhalen.

Tot zover het goede nieuws. Als we nu naar de daadwerkelijke stand van de ranglijst gaan kijken, dan staan we helaas niet eerste. En met het onnodige puntverlies tegen zwakke tegenstanders heerst er een soort wanhoop bij de AZ-supporters: 'Het zal toch niet weer zo’n jaar worden, hè?’ Ik deel die zorgen ook. Zeker als je kijkt naar het voetballende aspect, al het hele seizoen. De puzzel lijkt nog altijd niet gelegd te zijn door de technische staf. Waar rendeert Smit het beste? Is dat op 6,8 of 10? Hoe zorg je ervoor dat Meerdink in zijn kracht komt te spelen? In de wedstrijden dat hij in de basis stond, was hij veelal onzichtbaar. 

Hoe maken we onze verdediging minder kwetsbaar, waardoor spelers geen gele kaarten hoeven te pakken? Het is duidelijk dat Kasius aanvallend veel brengt, maar verdedigend laat hij vaak zijn man lopen, of is zelfs helemaal niet in de buurt van de goal. Hoe lossen we dat op, terwijl we Daal ook nog van ondersteuning op de flanken voorzien? Hij kan dribbelen als de beste, maar om hem optimaal te renderen heeft hij een bliksemafleider en ondersteuning nodig. Anders moet hij altijd langs 2 verdedigers dribbelen om te schieten of te kunnen voorgeven.

Het zijn veel vragen. Vragen die de technische staf van AZ (hopelijk) ook heeft. Ik hoop dat ze deze twee weken de tijd krijgen om iets aan het spel te doen. Vooralsnog is het ondermaats. Zelfs als we winnen. En ik zou ook graag willen dat trainer Maarten Martens dat meer zou erkennen. De wedstrijd tegen AEK Larnaca was een pure blamage. Zelfs met 10 man zou je daar nog kunnen, en misschien wel moeten, winnen.

Maar ik zag daar iets waar ik nog veel meer van schrok. En datzelfde zag ik terug bij de tegengoal tegen Telstar: gelatenheid. Vanaf moment één zag ik niet een AZ dat pit had en vol voor de winst wilde gaan. Ik zag een ploeg die iets uitstraalde van “naja, we verdedigen wel gewoon en we zien wel hoe het loopt.” Het resultaat was een 4-0, waarin de score nóg verder had kunnen oplopen, overigens. Hetzelfde zag ik terug bij de tegengoal afgelopen zondag. Ik zag nauwelijks iemand terugsprinten toen de bal verloren werd op een penibele plek op het middenveld. 

Is het kwaliteit? Is het fysieke gesteldheid? Is het tactiek? Is het bereidheid? Het maakt niet uit wat het is. Want alle vier de opties zijn even zorgelijk. Zeker met de miljoenen waarmee we afgelopen zomer gestrooid hebben. Ik hoop dat alle aankopen een succes worden, en dat we eindelijk eens naar goed voetbal kunnen kijken. Of dat slechts ijdele hoop is, zal alleen de tijd uitwijzen.