Als Huiberts handelt, ligt de strijd om de tweede plaats compleet open

De mening van onze columnisten is een eigen mening en komt niet per se overeen met het AZalerts-team.

Wat had ik er toch meer van verwacht. Niet alleen van de slaapverwekkende wedstrijd in Groningen, maar van het gehele begin van dit seizoen. Na een geweldige voorbereiding en de sterke woorden van trainer Maarten Martens leken we dan ein-de-lijk weer vermaakt te worden als we naar AZ kijken. Maar daar is voorlopig weinig van te merken. 2 doelpunten in 3 wedstrijden. En dat tegen zwakke tegenstanders. Helaas is dat logisch. Sterker nog, dat kan bijna niet anders. Want de zwakke punten van het AZ van vorig jaar zijn genegeerd alsof ze niet bestonden.

Iedereen die vorig jaar met regelmaat AZ heeft gekeken wist één ding zeker: zonder Pavlidis stelde de aanval weinig voor. Dit kwam met name door de zwakke prestaties van onze vleugelspelers. Zonder uitzondering heeft geen enkele vleugelaanvaller vorig seizoen een goed jaar gedraaid. Aan balbezit geen gebrek, maar er kwam simpelweg geen gevaar vanaf de vleugels. Het lijkt helaas alsof Huiberts dit zelf niet gezien heeft.

Wij gaan het mogelijk opnemen tegen clubs als Manchester United, AS Roma, Tottenham en Porto met Ruben van Bommel (43 wedstrijden, 9 goals, 1 assist) en Myron van Brederode (84 wedstrijden, 9 goals, 5 assists). Hoewel hij al bijna zo’n 100 wedstrijden heeft gespeeld in het eerste van AZ, heeft laatstgenoemde zich sinds zijn debuut nauwelijks ontwikkeld. Eigenlijk kan ik over de rechterflank precies hetzelfde verhaal schrijven. Nadat de hele aanval gewissel werd, bestond onze voorhoede tegen Groningen uit Buurmeester, van Brederode, Meerdink en Addai. Leuk voor de jeugdopleiding, maar het is momenteel simpelweg nog te pover voor onze ambities: overwinteren in Europa en de top 3 uitdagen.

Helemaal als je beseft dat we óók dit seizoen weer hoog kunnen eindigen: Ajax is zichzelf niet, Feyenoord ontdekt hoe belangrijk Slot was, en ook Twente heeft geen geweldige selectie. De strijd om de tweede plaats ligt compleet open. Onze selectie is niet veel minder dan de andere teams, maar we hebben nauwelijks aanvallende stootkracht. Een linksbuiten zou dit seizoen een flink verschil maken. Het verschil tussen een 2e en een 4e (of zelfs 5e) plek.

Dus Max: haal die linksbuiten. Zorg ervoor dat we weer kunnen juichen met z’n allen. Dat we genieten van een speler die zijn man opzoekt én hem ook daadwerkelijk voorbij komt. Doe het niet alleen voor de supporters en onze mooie club, maar ook voor onze Noorse estafetterenner die al 3 wedstrijden géén enkel idee heeft waar hij de bal naartoe kan spelen op de linkerflank.